Važnost lečenja, uzroci i posledice
Iako se u okviru procedure potpomognute oplodnje već duže vreme ne nalaze na spisku obaveznih analiza za komisiju, često se spominje da mikoplazma i ureaplazma utiču na plodnost. Kada se ne leče adekvatno i na vreme, mogu izazvati određene komplikacije i biti uzročnik neplodnosti. Uticaj mikoplazme i ureaplazme na plodnost nije još sa sigurnošću potvrđen jer se ove infekcije, po pravilu, udružuju sa drugim aerobnim ili anaerobnim bakterijama, ali se dovode u stalnu vezu sa ovim problemom.
Infekcije mikoplazmom i ureaplazmom su u stalnom porastu jer se najčešće prenose seksualnim putem. Ipak, mogu se otkriti i kod žena koje nisu imale seksualne odnose. Kod žena je mnogo češća infekcija ureaplazmom nego mikoplazmom.
Mikoplazma je mala bakterija kojoj nedostaju ćelijski zidovi, tj. nema definitivan oblik. Zbog toga je slična virusima i predstavlja prelazni oblik između virusa i bakterija. Postoji oko 200 vrsta ovakvih bakterija i uglavnom su bezopasne. Među njima samo nekoliko vrsta izaziva bolesti kod ljudi i to:
Mycoplasma hominis (Deo je urinarne i genitalne mikroflore. Retko izaziva infekciju, osim ako je došlo do ozbiljnog narušavanja imunog sistema, naročito kod žena. Može se preneti na bebu tokom porođaja.);
Mycoplasma genitalium (Prenosi se seksualnim putem sa zaraženog partnera. Kod žena se javlja bol tokom odnosa, krvarenje i iscedak iz vagine, a kod muškaraca uretritis, peckanje tokom mokrenja i iscedak iz penisa.)
Ureaplasma urealyticum i Ureaplasma parvum – bakterije iz familije mikoplazmi (Kod zdravih žena ove bakterije se mogu naći u grliću materice ili u vagini, a kod muškaraca u mokraćnoj cevi. Najčešće su bezopasne, ali ukoliko krenu da se kolonizuju, mogu izazvati određene zdravstvene tegobe u udruživanju sa drugim bakterijama).
Udružene, Mycoplasma hominis, Mycoplasma genitalium i Ureaplasma urealyticum čine grupu mikroorganizama koja je najčešći uzročnik infekcije genitalnog trakta – izazivaju polno prenosive bolesti genitalnih organa, kako kod žena, tako i kod muškaraca, čija posledica mogu biti problemi sa plodnošću i infekcija novorođenčeta u toku trudnoće. Takođe, mogu izazvati infekcije organa izvan genitalnog sistema.
Ako ih selektujemo prema polu, infekcija koja se ne leči kod žena može izazvati poremećaj u funkciji jajovoda, spontani pobačaj, kao i razvojne anomalije ploda. Kod muškaraca, nelečena infekcija može dovesti do upale uretre, semenih kanala i prostate, što može narušiti plodnost.
Ureaplazma je bakterija koja pripada porodici mikoplazmi, stoga i njoj nedostaju ćelijski zidovi. Osnovna razlika između mikoplazme i ureaplazme je to što je ureaplazma uglavnom prisutna u urinarnom i genitalnom traktu. Mikoplazma može biti parazitska i saprofitna (domaća bakterija), a ureaplazma je parazitska. Mikoplazma i ureaplazma spadaju u najmanje bakterije i teško su uočljive i pod mikroskopom. S obzirom na to da nemaju ćelijski zid, da bi preživele neophodno je da žive u drugim ćelijama – domaćinima. Istraživanja su pokazala da je kod čak 70% seksualno aktivnih ljudi dokazano prisustvo ove bakterije. Tegobe nastaju kada dođe do njihovog prekomernog razmnožavanja, što za posledicu ima razvoj infekcija.
Kod žena, mikoplazma i ureaplazma mogu biti uzroci genitalnih infekcija (bakterijske vaginoze, upale sluzokože materice, upale jajnika), problema sa plodnošću (spontanog pobačaja, preranog porođaja) itd. Ukoliko je majka u trudnoći nosilac neke od ovih infekcija, može doći do male težine deteta pri rođenju, respiratornih i neuroloških infekcija, a one mogu izazvati i infekcije van genitalnog sistema (upalu zglobova i druge lokalne infekcije).
SIMPTOMI: Problem kod utvrđivanja infekcije je to što većina ljudi ne oseća simptome. Kada dođe do infekcije kod muškaraca i žena neki simptomi se mogu ispoljiti, kao što su bol u stomaku, peckanje tokom mokrenja i nevoljno otpuštanje mokraće. Kod bakterijske vaginoze se mogu javiti vodeni iscedak iz vagine, bol i nelagodnost tokom seksualnih odnosa, kao i neprijatan vaginalni miris.
Mikoplazma i ureaplazma se detektuju cervikalnim brisom kod žena, kao i brisom uretre kod muškaraca. Osim prisustva mikoplazme i ureaplazme u uzorku, analizom se može odrediti i osetljivost na određene antibiotike i na taj način tačno odrediti adekvatna terapija. Važno je napomenuti da nije moguće ostati trajno imun, kako na mikoplazmu, tako i na ureaplazmu i da je ponovno zaražavanje moguće i nakon uzimanja terapije i trenutnog izlečenja.
Uzimanje uzorka za analizu nije bolno i ne zavisi od doba dana. Analizu možete uraditi kad god vam odgovara i u to vreme ne bi trebalo da koristite antibiotsku terapiju, kako bi rezultati bili verodostojni (antibiotici sprečavaju ili usporavaju rast patogenih mikroorganizama, pa se rezultat ne može tretirati kao validan jer može biti lažno negativan). Kod žena je važno da prilikom davanja uzorka nije u toku menstrualno krvarenje, kao i da nisu imale seksualne odnose dan pred uzimanje uzorka.
Testiranje na ove dve bakterije (ureaplazmu i mikoplazmu) ne spada u rutinske procedure jer se one, u određenoj meri, prirodno nalaze u našem organizmu. Kod ljudi koji imaju jači imuni sistem često se i ne razvije infekcija. Ipak, kada imuni sistem oslabi, podložnost infekciji se uvećava. Svakako, u ispitivanju neplodnosti ovo testiranje jeste jedno od redovnih, zbog uticaja na reproduktivno zdravlje. Posebno je važno kod žena koje su imale spontane pobačaje, a i kod ljudi koji imaju neobjašnjivu neplodnost.
Autorka: Melisa Selimović
Šansa za Roditeljstvo
Izvor: MAGAZIN ŠANSA ZA RODITELJSTVO 16
